Ο Αντώνης Νικοπολίδης μίλησε για την επιστροφή του στον Ολυμπιακό, ως βοηθός του Λεονάρντο Ζαρντίμ, στο περιθώριο της παρουσίασης του βιβλίου του "Ο αγώνας της ζωής μου".
Ο πρώην τερματοφύλακας του Ολυμπιακού παρουσίασε μαζί με τον δημοσιογράφο, Χρίστο Χαραλαμπόπουλο το βιβλίο του με τίτλο "Ο αγώνας της ζωής μου" και δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην επιστροφή του στην ομάδα του Πειραιά ως βοηθός του Λεονάρντο Ζαρντίμ,τονίζοντας ότι επέστρεψε στο σπίτι του.
Αρχικά το λόγο πήρε ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος, ο οποίος ανέφερε: "Εμείς, οι άνθρωποι των μίντια κοιτάζουμε το είναι. Αυτό το βιβλίο είναι σαν τα ντοκιμαντέρ των Αμερικανών. Είναι η ταινία της αγωνιστικής δράσης του Αντώνη Νικοπολίδη. Είναι ένα σενάριο που έγραψε το μισό εκείνος και το μισό η ζωή του. Σας διαβεβαιώ ότι αυτό είναι το πρώτο μέρος που αφορά το αγωνιστικό κομμάτι. Θα υπάρχει και το δεύτερο μέρος που έχει να κάνει με την προπονητική του καριέρα.
Ο Αντώνης το αγαπάει αυτό που κάνει. Ασχολείται με την τακτική και με άλλα πράγματα που έχουν να κάνουν με το ποδόσφαιρο. Επίσης έχει μειονεκτήματα και πλεονέκτημα διότι η μισή καριέρα του έγινε πριν το διαδίκτυο και η άλλη μισή μετά. Αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο θα άφηνε μεγαλύτερο χώρο στο μύθο. Kαλύτερο χώρο στο μύθο. Τώρα τα έχουμε δει όλα από τον Αντώνη. Ένας σοφός είπε μια μέρα ότι η κάμερα είναι ένα μάτι, όχι επειδή το βλέπεις εσύ αλλά επειδή σε βλέπει εκείνο.
Στο βιβλίο αυτό βρίσκεται ότι δεν έχει δείξει η κάμερα. Το κλειδί στην αφήγηση σχετικά με τον Αντώνη είναι ότι είχε διαλέξει τον δρόμο του και τον έφτιαχνε στην πορεία. Κοιτούσε μόνο πίσω όταν ήταν να παρκάρει. Δεν ξεκίνησε από την Άρτα ξέροντας ότι θα πάρει το Ευρωπαϊκό το 2004. Σημασία έχει η ματιά σου να είναι πάντα μπροστά. Να είναι ματιά στην ανοιχτή θάλασσα, να είναι ένα ταξίδι.
Η ιστορία αυτή ήταν ένα πείραμα σε προσωπικό επίπεδο. Οι συζητήσεις μας με τον Αντώνη ήταν σαν ψυχαναλύσεις. Εκεί μαθαίνεις να σέβεσαι πολλά πράγματα και κώδικες και συμπεριφορές. Ο Αντώνης ακόμα και στον ύπνο του βλέπει ποδόσφαιρο".
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Αντώνης Νικοπολίδης: "Δεν θέλω να πω τα ίδια πράγματα. Θέλω να ευχαριστήσω τον Χρήστο για την εκπληκτική απόδοση που έκανε σε ότι του διηγήθηκα. Για ένα διάστημα 2 μηνών καθόταν με υπομονή για 2 -2,5 ώρες την ημέρα και με άκουγε. Με έκανε να νιώσω άνετα και του είπα όλα μέσα από την καρδιά μου και την ψυχή μου. Είπα την αλήθεια όπως την έζησα εγώ. Αν αξίζω και αν έχω να κάνω σημαντικά πράγματα τότε ο κόσμος πρέπει να τα διαβάσει. Μακάρι να είμαστε καλά και υγιείς για να γράψουμε και το δεύτερο βιβλίο".
Για το αν περίμενε αυτή την επιτυχία: "Ήθελα να είναι ένα βιβλίο ζεστό και φρέσκο. Ένα βιβλίο μέσα από την καρδιά μου. Ο δεύτερος σκοπός έχει να κάνει με έναν φίλο μου που ήταν 12 χρόνια καθηλωμένος στο κρεβάτι και σήμερα σηκώνεται. Το βιβλίο αυτό του έδωσε δύναμη και μάλιστα μου έστειλε και φωτογραφία του που δείχνει την βελτίωση της κατάστασής της υγείας του. Αισθάνθηκα συγκίνηση και εγώ και η οικογένειά μου. Έτσι είχαμε νιώσει όταν φέραμε στον κόσμο τα παιδιά μας. Πήρε δύναμη από το βιβλίο και όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να κάνει βήματα προόδου τότε το μόνο που νιώθεις είναι συγκίνηση".
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Αντώνης Νικοπολίδης: "Δεν θέλω να πω τα ίδια πράγματα. Θέλω να ευχαριστήσω τον Χρήστο για την εκπληκτική απόδοση που έκανε σε ότι του διηγήθηκα. Για ένα διάστημα 2 μηνών καθόταν με υπομονή για 2 -2,5 ώρες την ημέρα και με άκουγε. Με έκανε να νιώσω άνετα και του είπα όλα μέσα από την καρδιά μου και την ψυχή μου. Είπα την αλήθεια όπως την έζησα εγώ. Αν αξίζω και αν έχω να κάνω σημαντικά πράγματα τότε ο κόσμος πρέπει να τα διαβάσει. Μακάρι να είμαστε καλά και υγιείς για να γράψουμε και το δεύτερο βιβλίο".
Για το αν περίμενε αυτή την επιτυχία: "Ήθελα να είναι ένα βιβλίο ζεστό και φρέσκο. Ένα βιβλίο μέσα από την καρδιά μου. Ο δεύτερος σκοπός έχει να κάνει με έναν φίλο μου που ήταν 12 χρόνια καθηλωμένος στο κρεβάτι και σήμερα σηκώνεται. Το βιβλίο αυτό του έδωσε δύναμη και μάλιστα μου έστειλε και φωτογραφία του που δείχνει την βελτίωση της κατάστασής της υγείας του. Αισθάνθηκα συγκίνηση και εγώ και η οικογένειά μου. Έτσι είχαμε νιώσει όταν φέραμε στον κόσμο τα παιδιά μας. Πήρε δύναμη από το βιβλίο και όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να κάνει βήματα προόδου τότε το μόνο που νιώθεις είναι συγκίνηση".
